Ik zat me een beetje te vervelen, en ik weet niet precies hoe ik er op kwam… maar ik ging berichten teruglezen op mijn oude weblog. Daar kwam ik een bericht tegen, en toen moest ik wel even slikken. Het komt uit mei 2009. Een van mijn eerste berichten. En dit staat erin.

Ik heb nu besloten dat ik ga afvallen. Ik ben niet zo erg dik, maar wel net iets te mollig. Volgens een site die ik heb gevonden moet ik minimaal 35 KG wegen. Ik weeg ongeveer 38KG. Ik kan dus nog makkelijk drie kilo afvallen. Dan is het ook nog gezond en iets eronder is ook niet erg.

Dat het nodig is om af te vallen is wel duidelijk. Een paar weken geleden ging ik met Robin naar buiten en toen zei ze dat ik dik was. Ik vond mezelf al dik en heb al geprobeerd af te vallen , maar toen vond ze me te dun. Ik ben toen ook weer gestopt en binnen een paar weken zaten de kilo´s er weer aan. Nu vind ze me dik en ik vind dat zelf ook. Afvallen is dus een goede oplossing.

Ik ga niet ongezond doen, maar ik ga wel iets minder eten. Bijvoorbeeld ´s avonds bij het avond eten schep ik maar een keer op. Niet dat ik vaak iets meer opschep, maar bij lekkere dingen doe ik dat wel eens. Nu is dat afgelopen. Ook ga ik minder snoepen. Op school ga ik niets meer kopen. Dan snoep ik al minder en het scheelt me geld. En als ik zo min mogelijk mijn brood op eet op school, maar wel ´s ochtends en ´s avonds, is het wel gezond.

Ik ga het ook misschien bij houden. Op Excel. Dat ik bij houd wat ik eet en wat ik mag. Ik let wel op dat ik niet te weinig ga wegen. Daar is dat lijstje óók voor. Ik wil geen anorexia patiënt worden! Zeker niet. Alleen een beetje minder wegen en er wat dunner uit zien…

Dat is dus behoorlijk mislukt. Ik ben er ZO in doorgeslagen. Veel verder dan ik wilde. En daar baal ik zo van! Ik heb zo’n spijt! Ik had er gewoon nooit aan moeten beginnen! Dan had ik er nu niet mee gezeten. Dan had ik me nu niet druk over iets moeten maken waar een mens zonder dit probleem helemaal niet over nadenkt. Zo’n spijt. Echt heel erg… niemand wil dit hebben, en ik liet het me gewoon overkomen. Alsof ik het zelf uitlokte.

Ik heb nog steeds heel erg het gevoel dat het heel erg mijn schuld is. Allemaal mijn eigen schuld. Ik ben er toch zelf mee begonnen? Ik liet het verder en verder gaan. Ik stopte niet toen ik te ver dreigde te gaan, ook niet nadat ik zo erg ben gewaarschuwd. Zo’n domme fout! De domste fout die ik ooit in mijn leven heb gemaakt. Ik kan de tijd niet terug draaien, en dat wil ik ook niet, maar als ik ergens van baal, van wat ik zelf heb veroorzaakt, dan had ik dit weg willen toveren. Op een of andere manier. Ik weet niet hoe, maar dit … het hoort niet bij me… het is niet voor mij. Ik wil het niet hebben! Echt niet! Maar toch is het zo!

Stomme fout, stomme fout! 

Als ik even snel reken, is het dus twee jaar geleden dat ik begon... daarvoor was ik al begonnen. En ik sloeg redelijk snel door in een echt probleem. Dus laten we zeggen dat ik al zeker anderhalf jaar met dit probleem zit... :(