I’m sorry that I’m posting again. And I’m probably wasting your time right know, but I really want to post this  because I think you may come with a good advice… And if you don’t know how to reply… it’s good. I just hope you know what to do.

OK, in short: I have an eating disorder… I stopped eating and sporting very often… get headaches everyday, losing weight ‘till under the 40 kg… but I still thought I was fat. Then I met someone, who’s now my boyfriend, and he makes me feel so good, I found that I don’t need to lose so much weight to be wanted, to be good, to be beautiful… This period of freedom lasted five months. And now there’re a few things going on… 

First of all, the summer is close… So it’s almost time to go to the beach, swimming, laying in the sun… In a bikini! I I wanted to workout anyway. Abdominal muscles can not hurt, of course. 

But there is another thing. I have a good friend. And she’s going through the same as I did… She told us and I feel responsible for her. Because I’m the only one who knows where’s she going through. I said to her she’d to go to our mentor and she did, so I feel a little less responsible for her. 

But the problem is, she talks about it a lot. And it’s dragging me into that world again. I really want to eat less, and sport more. The urge is increasing. But I know my boyfriend don’t want me to do it again. He will worry about me, too much. And I don’t wanna lose him. So I don’t do it. But I want it so badly… but… I don’t know what to do. I’m of two minds. 

My parents don’t know about this, and I want it to be so, so I can’t go to them. So please don’t say that. All my friends know about this problem. 

Do you know what to do? I’m desperate!

(I’m sorry it’s so long… I feel really selfish now)

I get it... the feeling. This feeling. A horrible feeling. I feel so worthless. And not the way: nobody likes me or something. But the way: I can nothing.

I really hate myself. I don't hate anything so much in the world, I really don't. I hate me from the inside AND the outside. I don't understand why people like me. I'm such a bitch.

I'm not always nice to people, sometimes even selfish, DUMB! Oh, my god! I feel so dumb, really. There's literally NOTHING I am good at. And when I say nothing, I really mean nothing. I'm doing fine at school. On average. I never feel smart, or even proud of myself. I think I'm a terrible person.

I'm not good at religion, my history-knowledge is not... well, good enough... and everything in what I'm supposed to calculate or remember/using formulas... that also sucks.
I always make stupid comments. I'm not really funny. I'm bad at PE, and...

One day I thought I found something I might be good at: drawing. But no, my fantasy always lets me down. And when I look around I always can see someone who can draw cartoons like it's nothing. Just off the cuff.
Maybe I'm better at singing or something like that... well, I'd better forget about that. My voice is... not nice. Let me say is that way.

And I'm not even talking about my outside. I hate it! I hate it how I look! Every time I stand in
front of the mirror everywhere I look I see fat. My fat tummy, my fat legs... And I'm weak. I don't even can lift 5 kg/11 lbs with one hand!


OK! Enough whining... but I mean it. I really hate myself. 

I don't blog very often. I don't know why. I don't need it. I started my blog to get things of my chest. But I'm doing fine now. I don't have to complain or something. That's why I don't blog very often anymore.

So, a little update.

I'm feeling very good. I'm doing good at school. I got my grades today. It was good. No bad results. So that's good enough for me. Also I've got my prognosis today. It says ++, +, +/-, - or --. For the subjects I want to choose for next year I had only + and one +/-, so I guess that's fine.

I don't really have more problems with my eating disorder. It's like it's at a low ebb at the moment. And I like that. :D You can understand why, I think.

But one of my best friends who I know from school suffers with the same problem. She told us she's on a diet, and she says really often she feels fat and stuff. But she really isn't fat! She's skinny. Almost too skinny. I told her stories about anorexia and other eating disorders, but she says she won't go that far. But she doesn't know she's already in the unbreakable circle.
She doesn't eat much, almost nothing. And when she eats something, she feels guilty about it and sometimes she throws up.

I feel somewhat responsible for her. Because I've had this problem too. And I know how depressing it is, how sad it can make you... I don't want her to feel so bad. She doesn't deserve that. She's a good girl, and I want to help here in every single way I can.

The only problem is... I'm not the one who has to fight. That's her... And I can't do that for her. Even if I'd like to do it.

Killers can also lick

Lilly was home alone one night. Her parents were out to a dinner. Lilly was having fun that night an after she took a shower she was going to sleep. She walked downstairs to get a glass of milk when suddenly she hear a strange sound. She got scared and rushed into her bed.

After a few minutes she heard the strange noise again. She got scared and she was to afraid to check what was going on. So she put her hand underneath the bed. That was the place where her dog sleeps. When it’s safe, the dog licked her hand. Her hand was licked so she was a little bit relaxed. But the sound came again and again. And every time she put her hand under the bed, her hand was licked.

After a few times she went out of her bed to look where the strange noise was coming from. It came from the bathroom. She walked to the door and opened it. She was frightened to death. Splashes of blood hung on the wall, drops of blood lay on the ground. In a pool of blood lay her little dog. He was stabbed. Beside her deceased dog was a leaf.  The note said: killers can also lick. 

Sorry that I don't post new posts very often. I just don't know what I have to say. I mean, I used to use my weblog to complain about things in my life. But...  I don't have anything to complain about. At school everything is alright, I've got good grades. I have good friends, I never get bullied, I have the best boyfriend anyone could wish, and so on. And in terms of food everything is alright. I don't care about my weight anymore. I don't mind what we have to dinner. When we eat fries or something I used to think: 'Oh my gosh! What's going on?! I'm so in trouble now!' but now I think: 'Hmm! Fries! Nice! I like that!'
Of course it isn't totally gone. But I can't get better than this. I can't complain. Without any professional help!

Not without help, no! Of course not, but not with professional help. What my has helped me the most are my friends. Without them I would never had come this far. And of course, a big hug to my boyfriend who has been there for me even though I was such a bitch and selfish. And whenever I had a weak moment, he always knew how he would cheer me up.

And of course my friends who I know from the internet. Without there speeches I wouldn't have survived the hardest time. They perfectly know when they had to kick my ass, at those moments I really deserve that.

Thanks for that, girls!

Ik zat me een beetje te vervelen, en ik weet niet precies hoe ik er op kwam… maar ik ging berichten teruglezen op mijn oude weblog. Daar kwam ik een bericht tegen, en toen moest ik wel even slikken. Het komt uit mei 2009. Een van mijn eerste berichten. En dit staat erin.

Ik heb nu besloten dat ik ga afvallen. Ik ben niet zo erg dik, maar wel net iets te mollig. Volgens een site die ik heb gevonden moet ik minimaal 35 KG wegen. Ik weeg ongeveer 38KG. Ik kan dus nog makkelijk drie kilo afvallen. Dan is het ook nog gezond en iets eronder is ook niet erg.

Dat het nodig is om af te vallen is wel duidelijk. Een paar weken geleden ging ik met Robin naar buiten en toen zei ze dat ik dik was. Ik vond mezelf al dik en heb al geprobeerd af te vallen , maar toen vond ze me te dun. Ik ben toen ook weer gestopt en binnen een paar weken zaten de kilo´s er weer aan. Nu vind ze me dik en ik vind dat zelf ook. Afvallen is dus een goede oplossing.

Ik ga niet ongezond doen, maar ik ga wel iets minder eten. Bijvoorbeeld ´s avonds bij het avond eten schep ik maar een keer op. Niet dat ik vaak iets meer opschep, maar bij lekkere dingen doe ik dat wel eens. Nu is dat afgelopen. Ook ga ik minder snoepen. Op school ga ik niets meer kopen. Dan snoep ik al minder en het scheelt me geld. En als ik zo min mogelijk mijn brood op eet op school, maar wel ´s ochtends en ´s avonds, is het wel gezond.

Ik ga het ook misschien bij houden. Op Excel. Dat ik bij houd wat ik eet en wat ik mag. Ik let wel op dat ik niet te weinig ga wegen. Daar is dat lijstje óók voor. Ik wil geen anorexia patiënt worden! Zeker niet. Alleen een beetje minder wegen en er wat dunner uit zien…

Dat is dus behoorlijk mislukt. Ik ben er ZO in doorgeslagen. Veel verder dan ik wilde. En daar baal ik zo van! Ik heb zo’n spijt! Ik had er gewoon nooit aan moeten beginnen! Dan had ik er nu niet mee gezeten. Dan had ik me nu niet druk over iets moeten maken waar een mens zonder dit probleem helemaal niet over nadenkt. Zo’n spijt. Echt heel erg… niemand wil dit hebben, en ik liet het me gewoon overkomen. Alsof ik het zelf uitlokte.

Ik heb nog steeds heel erg het gevoel dat het heel erg mijn schuld is. Allemaal mijn eigen schuld. Ik ben er toch zelf mee begonnen? Ik liet het verder en verder gaan. Ik stopte niet toen ik te ver dreigde te gaan, ook niet nadat ik zo erg ben gewaarschuwd. Zo’n domme fout! De domste fout die ik ooit in mijn leven heb gemaakt. Ik kan de tijd niet terug draaien, en dat wil ik ook niet, maar als ik ergens van baal, van wat ik zelf heb veroorzaakt, dan had ik dit weg willen toveren. Op een of andere manier. Ik weet niet hoe, maar dit … het hoort niet bij me… het is niet voor mij. Ik wil het niet hebben! Echt niet! Maar toch is het zo!

Stomme fout, stomme fout! 

Als ik even snel reken, is het dus twee jaar geleden dat ik begon... daarvoor was ik al begonnen. En ik sloeg redelijk snel door in een echt probleem. Dus laten we zeggen dat ik al zeker anderhalf jaar met dit probleem zit... :(

Vandaag plaatst ik wat filmpjes die ik wel eens kijk. Ze maken me altijd aan het lachen, misschien jullie nu dus ook!

Deze is gewoon leuk, een vriend van mij van school doet dit altijd heel grappig na.

Deze is gewoon grappig. Je moet wel een beetje Engels verstaan om dit te kunnen volgen. Kijken tot het eind, hij is echt heel leuk :)

Hahah, this music is giving me a boner (0.36 sec.)

Dit is gewoon grappig, hoe Dug dat zo triomfantelijk verteld!

Ook leuk 

En last but not least: 

A whole happening!

A have to tell, this was a really weird evening. The day started as a normal day. School finished early because the teachers has to meet. They were all discussing about what subject students from my school could choose for next year. They started Monday and today was the last day. Monday, Tuesday en today, my schooldays were finished about twelve o'clock, so I had a whole afternoon to do whatever I want.

I've been through a lot these days. Monday, Valentines day. It began as a normal, death boring Monday. When school was over, my boyfriend was gone immediately. That was really unfortunate. When I got home, first I eat something and waited downstairs until my mom was going to bring my little sister to school.
When I was laying on the couch, my boyfriend sent me a message. I had to come on my computer to talk to him using Skype. So I was walking upstairs... I opened the door of my room and I saw a big heart made of tea lights! My boyfriends was sitting on my bed. First I could not speak. I was flabbergasted. I really never expected this!
I was so happy, oh so happy. The feeling is just indescribable. Really... The rest of the afternoon was very nice.

But today, I'm still a bit shocked. This is why I'm still awake. I HAD to get this out of my head. My boyfriend is a graffiti sprayer. And because our school finished early today, he went to place some new tags with his best friend. They were doing good, only they were caught! Quite unexpected, there was a police car to his left, a motor to his right, and around him a few cops. I do not no exactly what happened, but he was arrested!  For more than four hours, he must sit in a kind of prison. When they had left him free, he called me straight away! As soon as I heard it, I was really shocked. I was really worried about him. I still am. But I have talked to him, and he said it probably was not that bad. But nothing is certain, so I'm still very concerned. I cannot say much about it, he doesn't know what will happen next.
I've also told my mother. She was quite common that he had been arrested, and so am I. Because he doesn't spray on personal properties, I don't think there's anything wrong with!
But what my mom was thinking, maybe it was just a warning. He has sit there for four hours. I hope it was just all warning. I really do!
He just told me that he was no longer gonna do it in illegal places. So he cannot be arrested again.

So, sigh... I had to get away from this. I was really really into it. I'll keep you informed about this.

Caution: addiction on the rise

Well, yes. Another blog-post in English. I saw that after I post the previous English post I got visitors from America. And I think that's pretty cool. That just beforehand.

Addiction alarm! Yes, you could guess where I'm talking about. Tumblr. Of course. I could have known.I get addicted to something very quick. And this has a high get-addicted-me-me content. I could have predicted. But yes... let's talk about my news ambition! 


TUMBLR! Why shouldn't I love it? I don't know. It's just a very nice thing to do. I don't know what is so funny about it. You should give it a try. I cannot say a lot, but you should follow me. It's a really nice blog. With humor and really deep quotes. Click!


Maybe I'm going to blog more in English... It has a lot benefits. First: I train my English. And secondly: I have more followers. No I'm not always going to blog in English. I wont always be in the mood to do that. But sometimes... I just want to do it. :p 

Tumblr, Twitter, wat nog meer?

Toen ik net Hyves aan had gemaakt voelde ik met best trots. Leuk! Nu heb ik 'dat ene' wat iedereen ook heeft. Als snel vond ik het zo leuk dat ik het dagelijks deed. Nu staat Hyves bij mij standaard aan, en het is voor mij echt niet zo bijzonder meer. Later ontdekte ik ook Twitter. Ik hoorde iedereen er altijd over praten en het was ook wel eens op tv of op internet. Ik begon met kijken wat het was en toen dacht; 'Laat ik het aanmaken!' Als het niet leuk is kon ik het altijd nog ter zijde laten. Maar ik was meteen verkocht! Het was zo leuk, alles typen wat je even eruit moest gooien! Of wat je aan het doen bent, waar je aan denkt... ja, ik ben verslaafd. Het is gewoon leuk!
Wat ik wel jammer vind is dat er mensen op Twitter zitten die er helemaal niets van snappen. Die gaan overal op reageren, of doen er dingen mee die je er niet mee hoort te doen. Haha, de noobs... maar eigenlijk mag ik niet klagen, want ik heb pas weer iets nieuws ontdekt... namelijk Tumblr! Sommige zullen de naam herkennen en denken 'wat was dat nou ook al weer?', andere denken; 'Kom je er nu pas achter?' en weer anderen zullen niet eens weten waar ik het nu over heb.

Tumblr dus. Ik wist eigenlijk ook niet echt wat het was, alleen heel vaak op Twitter zag ik dingen staan over Tumblr, of links naar pagina's van Tumblr. Dus ik maakte gisteravond een account aan en ging een beetje bekijken wat het was. Volgens mij is het een soort van blog, alleen dat net iets anders. Je kunt tekstberichten plaatsen, maar ook foto, video, quotes, en ga zo maar door. Ik heb nu een Tumblr account gemaakt en voor zover als ik het nu heb vind ik het erg leuk eruit zien! Ik zal, als ik dit voorzet, wel een link plaatsen naar mijn Tumblr-blog.

En goed nieuws. Dubbel goed nieuw eigenlijk. Ik heb mijn Blackberry! Het is een Blackberry Curve en ik ben er echt heel erg blij mee. Hij werkt echt heel goed en hij is nog heel mooi. Er zit draadloos internet op dus ik ben altijd in verbinding met alles en iedereen. Ik ben zo blij met dat ding, en hij is op tijd gekomen. Zonder enige moeilijkheden. Normaal als we iets bestellen zijn we óf niet thuis, óf er is iets mis mee, óf het duur heel erg lang. Deze keer was dat niet zo. En dat had ik echt nodig.

Ook op het andere gebied gaat het goed met me. Mijn eetprobleem maakt nu geen deel van mij uit. Natuurlijk is het niet weg, het zit er nog wel, alleen het het doet nu niet zoveel met me. Ik heb er geen last van momenteel. Ik durf alles te eten, en ik maak me niet druk om calorieën. Ik tel het zelfs niet meer. En ik heb me echt al twee weken niet meer gewogen! Best eng om niet te weten hoeveel ik weeg, zeker niet met de hoeveelheid eten die ik nu per dag binnen krijg. Het is niet te veel hoor, dat zal heus niet, maar het is best eng om niet te weten hoeveel ik weeg. Omdat ik dat natuurlijk twee jaar lang elke dag twee keer per dag controleerde. Maar ik denk dat het beter is als ik gewoon niet weeg, voorlopig niet in ieder geval. Ik ben bang dat ik me doodschrik van het gewicht nu. Want waarschijnlijk is het wel hoger dan ik wil dat het is. Maar zo lang ik niet weet hoeveel het is, hoe beter.

An English Post, for a change.

Long time no new post. I wasn't in the mood for writing. I hope you don't mind. Lots of thing were going through my mind last week. I lot of things, yes... some of them are positive, but the most of them are negative. Too bad.

Let start with the negative so it only can get better.

Since, I think, Monday I constantly think about last year. About all the bullies. For a long time I hadn't thought about it, but last week I couldn't stop thinking about it. About how they always ignored me... They always treated me as a strange child. It was so depressing... Why did they picked me? What did I've done? What's wrong with me? I still do not know why... Every time when I walk in the halls of school and I see people from last year I hope they don't see me, and when they do, I hope they don't talk to me...
I really hate those people. I hope I never have to talk to them again.

But now, I don't want to think about it... let's think positive. Yes! I've got good news! I had decided to buy a Blackberry with endless internet. I could pay it. Today was the day that I could order it... but Sunday I'd take a look on the site and they had changed it. I couldn't pay it anymore so I was really angry and disappointed. I had been looking forward to it for at least two months! So that was really a bit of bad luck.
But now it's all good. Problem solved. I take a Blackberry with 'internet Blackberry'. That's not endless, but 500 MB. And I can double it when I pay five euros extra. For people who don't understand this... it's enough to do the things with it I want to do... that means ping and just search internet and do Twitter and stuff. My mom arranged it for me. Tomorrow my BB (that's the abbreviation for Blackberry) will arrive at home... I'm so excited!

Why did I write this post in English? I really have NO idea. I want to practice my English skills a little bit. I want that I could type in English without making embarrassing mistakes... I will not always blog in English, but sometimes it will be English... not very often, so don't worry.

Bekend maken

Toen ik er voor koos om mijn weblog opnieuw te beginnen, heb ik er ook aan gedacht dat ik misschien lezers zou verliezen. Dit is me gelukkig totaal meegevallen. Mensen die echt lazen, hebben vast doorgeklikt, en zo niet, waren het niet echte lezers. Fijn om te weten dat er mensen zijn die meelezen.

Ik heb er nadat ik deze beslissing heb genomen ook over na zitten denken om elke keer als ik een nieuw bericht plaats een Twitterberichtje achter te laten (ja, ik heb Twitter en ik ben er helemaal verslaafd aan). Zo heb ik meer lezers en misschien is het voor sommige mensen leuk of interessant om te lezen, maar ook twijfel ik hier erg aan omdat mensen die ik in real life steeds tegen kom ook op Twitter follow en zij mij dus ook.
Aan de ene kant is het ook wel handig, dan weten mensen hoe het echt gaat en waar ik over na denk... alleen aan de andere kant zit ik ook enorm te twijfelen... dadelijk vinden ze het stom? Of krijg ik veel vragen? Verwachten ze dit helemaal niet van me, en knappen ze op me af? Ik zit echt raar te denken nu, maar het lijkt me aan de ene kant wel leuk, alleen aan de andere kant... ik twijfel nog...

Wat zeggen jullie? Doen of niet?

F*cking Perfect

P!nk - F*cking Perfect

Made a wrong turn 

Once or twice 

Dug my way out 

Blood and fire 

Bad decisions 

That's alright 

Welcome to my silly life 

Mistreated, misplaced, missundaztood 

Miss "no it is all good" 

It didn't slow me down 

Mistaken, always second guessing 

Underestimated, look I'm still around 

Pretty pretty please don't you ever ever feel 

Like you're less then, fucking perfect 

Pretty pretty please if you ever ever feel 

Like you're nothing you're fucking perfect, to me 

You're so mean (you're so mean) 

When you talk, (when you talk) about yourself 

You're wrong, change the voices (change the voices) 

In your head (in your head) 

Makes them like you instead 

So complicated 

Look how we are making 

Filled with so much hatred 

Such a tired game 

It's enough, I've done all I can think of 

Chased down all my demons 

I see you do the same 

Oooh oooooh 

Pretty pretty please don't you ever ever feel 

Like you're less then, fucking perfect 

Pretty pretty please if you ever ever feel 

Like you're nothing you're fucking perfect, to me 

The whole word scared so I swallow the fear 

The only thing I should be drinking is an ice cold beer 

So cool in lying and we tried tried 

But we try too hard, and it's a waste of my time 

Done looking for the critics, cuz they're everywhere 

They don't like my jeans, they don't get my hair 

Estrange ourselves and we do it all the time 

Why do we do that? 

Why do I do that? 

Why do I do that?

Ooh, pretty pretty pretty, 

Pretty pretty please don't you ever ever feel 

Like you're less then, fucking perfect 

Pretty pretty please if you ever ever feel 

Like you're nothing you're fucking perfect, to me 

You're perfect 

You're perfect 

Pretty pretty please if you ever ever feel 

Like you're nothing you're fucking perfect, to me

Dus... dit nummer. Ik vind het zo mooi! Ook de clip vind ik er heel goed bij passen. Ik heb echt wat met dit nummer. Sowieso heeft P!nk altijd goede nummers. Maar dit nummer vind ik wel speciaal. Het heeft ook wel een speciale waarde voor mij. Het doet me aan van alles denken. Ik denk wel dat jullie een beetje kunnen voorstellen waarom. 

Laatste tijd gaat het op dit gebied ook niet heel erg goed. Ik eet wel, alleen ik heb het er heel moeilijk mee. Het kan echt op ieder moment weer slecht gaan, want ik weet niet hoe veel langer ik dit nog volhoud. Ik doe mijn best, echt. Ik probeer het, maar ik trek dit gewoon niet.

Laatst zag ik foto's van een verjaardag van vorig jaar. Tijdens die verjaardag zat ik echt op bijna mijn laagste gewicht, 39 kilo, en ik zag dat ik dun was. Ik was daar gewoon dun. Wat een mooie dunne armen had ik daar, ik werd jaloers op mezelf. Maar dan een mij van vier maanden geleden. Ik wil dat zó graag terug. Nu ben ik misschien niet dik, maar ik ben niet dun. Niet dun genoeg!

Zo voelt het. Ik moet verder, maar ik kan dit gewoon niet meer. Al zou ik het nog zo graag willen. Al is dat nog wel een probleempje, het willen. Ik had echt heel graag gehad dat ik dit niet had gehad, dit probleem. Het is zó vervelend en op sommige momenten kan het ook heel deprimerend zijn. Ik wil dit stomme probleem niet hebben, ik wil gelukkig kunnen leven. Maar nu ik het heb, wil ik ook niet zonder. Het is iets van mij. Met dit kan ik bewijzen dat ik iets kan, iets wil, iets bereik! Alleen als ik dat moet gaan opgeven heb ik helemaal niets meer van mijzelf. Iets waar ik zelf de baas over ben, of controle over heb. 

Daarom vertel ik het toch nog niet aan mijn ouders. Ik wil niet dat mijn ouders me nu helpen, ik weeg te veel voor hulp. Jullie zeggen wel van niet, en eigenlijk weet ik ook dat dit hartstikke flauwe kul is, alleen de andere kant van mij wil dit niet! Het mag niet! 

Ik moet als het waren eerst bewijzen dat ik het alsnog kan halen. Het is me toch eerst ook gelukt? Dan moet het makkelijk nog een keer gaan. Dat voel ik. Echt heel sterk. Daarom gaat het momenteel op dit gebied wat minder.

Snuffelstage

Er zijn vandaag best veel dingen waar ik over zou willen bloggen, maar laat ik het maar even bij één onderwerp houden.

Ik had deze week, maandag, dinsdag en woensdag om precies te zijn, stage. Een snuffelstage. We moesten een beroep uitkiezen daar drie dagen mee lopen om te kijken of het wat was. Je moest iets kiezen wat bij je past, iets wat je misschien wel zou willen worden. En ik heb echt een hart voor kinderen. Ik wil waarschijnlijk later wel iets doen met kinderen. Daarom had ik bij een basisschool bij mij in de buurt gesolliciteerd. Ik had ook aangegeven dat ik heel graag een kleuterklas wilde. En dat had ik gelukkig gekregen. Heel blij was ik daarmee.

Maandag was ik best heel zenuwachtig, ik wist helemaal niet wat ik daar nou zou moeten gaan doen, en hoe alles moest. Dadelijk doe ik het fout? Of vinden die kinderen me niet aardig? Misschien luisteren ze wel niet en veroorzaak ik een hele chaos. Dat waren dingen waar ik steeds aan moest denken, maar zo is het helemaal niet gegaan. Het viel hartstikke mee. Ik vind het eerlijk gezegd wel jammer dat het al afgelopen is, ik vond het zo leuk!

Ik heb tijdens de stage een 'dagboekje' bijgehouden.

Dag 1

Vandaag was de eerste dag. Ik was best wel zenuwachtig, want ik had geen idee wat nu eigenlijk de bedoeling was. Ik kwam daar en de lerares kwam vrijsnel daarna ook binnen. Er was nog een andere stagier. Die was vandaag voor het laatst. Even netjes aan elkaar voorgesteld en om half negen kwamen de kleuters binnen.
De oudste kindertjes moesten een of andere toets maken, en het andere deel van de klas ging met mij mee. Er is nog een kleuterklas en daar gingen we heen. Daar hebben we een filmpje gekeken en daarna ging de klas buiten spelen. Ze vonden het allemaal heel leuk en vroegen steeds of ik mee wilde spelen. Bij het in de rij naar binnen lopen wilden alle kleuters met mij hand in hand lopen. Ook hebben ze me veel geknuffeld. Dat vond ik heel leuk.
Na de middagpauze werden de kinderen aan het knutselen gezet. Een koker met rijst erin, dat was de bedoeling. Ik was de begeleider van een groepje. Met de jongste kinderen.
Ik vond het echt heel leuk om te doen en ik kijk uit naar de volgende dag!

Dag 2

Deze dag was anders dan gister. Er was een andere lerares en we hebben andere dingen met de kleuters gedaan.
De kindjes kwamen binnen om half negen en ze mochten allemaal hun jasjes aanhouden. Dit was omdat we met ze naar de bibliotheek zijn geweest. Het eerste wat ik dacht was; ‘Waarom? Die kinderen kunnen amper lezen!’, maar blijkbaar toch wel. Boeken met plaatsen vooral.
’s Middags hebben we de boekjes bekeken, en daarna hebben we een knutselwerkje gemaakt. Die waren nog niet af.
Tussen de middag heb ik het interview afgenomen. Het is goed gegaan. Om half vier mocht ik gaan.

Dag 3

Dit was de laatste dag. Er was weer een andere lerares. De moeder van Merel, een meisje uit de klas. Omdat het woensdag is vandaag zijn alle kinderen in de middag vrij. Ik hoefde ook niet heel lang te blijven.
Vandaag hebben we het kringgesprek gedaan. De kinderen hadden allemaal wel iets te vertellen. Ik vond het leuk om te horen dat ze allemaal wat vertelde en dat de rest van de klas ook geïnteresseerd zat te luisteren.
Vandaag hebben we ze ook buiten laten spelen. Net als maandag. Om ongeveer elf uur begon er een voorstelling. In de rij, hand in hand, zijn we naar de kleuter speelzaal gelopen, waar de voorstelling gehouden werd. Het zag er heel leuk uit en ik heb ervaren dat de kinderen het zelf ook heel leuk vonden!
Toen de dag voorbij was kreeg ik van Denise een hele mooie tekening. Ze gaf me en knuffel en zei dat ze het erg jammer vond dat ik niet meer kwam. 

Dat zegt eigenlijk wel genoeg. Ik ben blij dat ik dit als stage heb uitgekozen en ik heb echt genoten van deze dagen. Ik vind het echt jammer dat ik niet meer hoef te komen en morgen weer gewoon naar school ga. Ik ga nog een foto maken van de tekening die Denise me had gegeven en die zal ik hier komende week nog wel posten. 

Welkom

Haai!

Dit is mijn eerste bericht op dit weblog. Ik ben sinds vandaag een nieuw weblog begonnen. Dat omdat ik bij de andere aanbieder toch wat minpunten had gevonden. Twee tot drie jaar lang heb ik daar gebruik van gemaakt. Maar nu ben ik het toch wel zat. Ik heb heerlijk met mijn oude blog kunnen werken, alleen nu werd het voor mij toch tijd voor iets nieuws.

Op dit weblog schrijf ik vooral wat ik mee maak, mijn gedachten over bepaalde dingen. Soms deel ik plaatjes met jullie of doe ik spontaan iets leuks! Het moet vooral mijn uitlaatklep zijn. Het is dus een persoonlijk weblog. Ik weet niet hoe vaak per week ik iets zal posten. Ik kijk wel wanneer ik er zin in heb, of niet.
Op mijn vorige weblog posten ik soms meerdere malen in de week, en soms een hele week weer niet. Het ligt er echt aan of ik er zin/tijd voor heb.

Ik zou het leuk vinden als je mee zou lezen, en als je meeleest, laat dan af en toe ook een berichtje achter ;-)

Liefs,
Kim